HAMPIA kasado urang di kampuang mancari anjiang Jon Ladiang. Kabanyo alah banyak urang nan takanai. Kalau Jon Ladiang sadang di lua, paja anjiang tu memang acok mambuek-buek parangai. Kini Datuak Cubadak Kantang pulo nan takanai dek nyo baliak.
“Tibo paja tu di siko, den gulai! Caliak selah beko!” Sorak Datuak Cubadak Kantang dari dalam kadainyo. Ndak lamo sasudah Mak Datuak mangecek, mancogok kapalo anjiang tu di pintu kadai sakali.
“Assalamualaikum! Yo sabana ganteng bana Mak Datuak nampak diden hari ko! Baa dek surang se Mak? Ma nan lain ko?!” Sapo anjiang tu sambia tagak pinggang.
“Kopi sakarek Mak!” pintak anjiang tu sambia malompek ka ateh kursi. Mak Datuak icak-icak ndak mandanga. “Lah barek pulo mato den ha…” lanjuik e.
“Hoi Mak! Baa ndak badangakan den maimbau ko?” Alah sampai tigo kali disapo dek paja anjiang tu, Mak Datuak sangajo diam.
Dek kanai acuah bantuak itu, tasingguang pulo paja anjiang tu dek nyo. Walaupun baru ka talamak manggolek-golekan badan, dibaenyo se kalua dari kadai tu lai. “Pantang pulo den digikoan!” kecek e dalam hati. Tapi, sabalun paja anjiang tu ka lua, Mak Datuak langsuang mahambua ka pintu, dan dikuncinyo sakali.
“Kama ang ka lari ha, kanciang!” Hariak Mak Datuak.
“Woi, Datuak kanciang! Apo ko?! Dek a ang ko?!” Jawek paja anjiang tu sabana heran dan cameh. “Bukaklah pintu tu ha, kalera!” hariak e ka Mak Datuak.
“Den bunuah ang kini ko juo!” Sorak Mak Datuak sabana ndak tatahan lai.
Mancaliak Mak Datuak mangaluan sanapang angin e, paja anjiang tu langsuang manjarak lambek-lambek.
“Saba, Mak! Apo masalah e ko? Ndak bisa disalasaikan elok-elok?” Paja anjiang tu mambana.
“Jan bantuak ndak tau pulo ang lai! Samanjak patang den kontak-kontak ang lai, basilengah se ang!” Samakin paneh Mak Datuak dek nyo. “Den kirim pesan di IG, ndak ang baco-baco, padahal ang aktif taruih! Den WA indak pulo ang baco, padahal ang masih online, story den se ang caliak! Pantek dek ang! Samakin banyak se parangai manusia nan ang tiru mah, hanjiang gadang!”
“Eh, apo ko?! Emosi se mah!” Paja anjiang tu yo bana ndak tau apo salahnyo. Raso ka digarumeh e karampang Datuak Cubadak Kantang tu, tapi ujuang sanapang angin Mak Datuak tu ma arah ka kaniang e se taruih.
“Malawan ang ha! Den tembak ang!” Hariak Mak Datuak.
Dicubo pulo dek paja anjiang tu macaliak-caliak ka sakaliliang, indak ado pulo nampak jalan kalua. Sabana lah tasuduik nyo kini.
“Yolah sabana pantek!” Caruik paja anjiang tu dalam ati e. Indak ado caro lain. Paja anjiang tu akhirnyo manyarah. Daripado kanai tembak tulang kariang e, bialah sakali ko ndak malawan.
“Kini giko selah lai, Mak. Sabuik an apo salah den dan bia den carian caronyo nantik untuak mambaleh salah den tuh. Ndak ka mambantah bagai den do. Tapi, tolong campak an sanapang Mak Datuak tu dulu. Mambana den ka Mak Datuak ha!” pintak anjiang tu.
“Ndak den! Beko kalau den latak an sanapang ko, ang bae malawan ka den!” Baleh Mak Datuak sabana ndak picayo jo kecek paja anjiang tu.
“Mambana den, Mak!”
“Kok iyo lai bana, lai talok dek ang basumpah?” gertak Mak Datuak.
“Basumpah den kini ko juo ha, kok bitu pulo nio Mak Datuak!”
“Capeklah, hanjiang!”
“Demi kejayaan Minangkabau, Minangjawi, dan Minang-minang lainnyo, wakden bersumpah bahwa wakden indak ka malawan ka Datuak Cubadak Kantang dan kaum Niniak Ngangak sadonyo! Kalau wakden melanggar sumpah ko, mako wakden rela sarela-relanyo dikutuak jadi Gubernur Sumbar duo periode!”
Dek mancaliak paja anjiang tu sabana berani bersumpah, yakin pulo Mak Datuak dibueknyo. Langsuang disangkuik an nyo sanapang angin tu baliak ka subaliak pintu kadai. Sanang pulo ati paja anjiang tu dibueknyo. Nan jaleh, kalau dapek kesempatan kabur, lai indak ka kanai tembak pulo do.
“Jadi apo salah den, Mak Datuak?” Kecek anjiang tu. Sabalum Mak Datuak manjawek, paja anjiang tu manyolo pulo baliak. “Sabanta, Mak. Lai buliah den pai kajamban sabanta. Ndak tatahan diden lai ha.”
“E yayai yo! Aden lo ka ang ota lai yo!” Tabik lo rabo Mak Datuak dek nyo baliak.
“Daripado di dalam kadai Mak Datuak ko den kajamban!” Jawek paja anjiang tu. Daulu paja anjiang tu pernah pulo tasasak kajamban bana dan dilapehannyo se di dalam kadai tu. Sabana ndak tahan hariang e dek iduang Mak Datuak.
“Yolah, hanjiang! Pai lah ang kajamban dulu! Awas kok kabur ang!” Baleh Mak Datuak.
Kironyo paja anjiang tu yo bana ndak kabur. Sasudah lapeh sasak kajamban e, babaliak nyo ka dalam kadai Mak Datuak. Sabana takuik paja tu jo sumpah tadi mah, kecek Mak Datuak dalam ati e.
“Jadi apo salah den?” Tanyo anjiang tu katiko alah sampai di dalam kadai Mak Datuak.
“Kaba-kabanyo wa ang kanai ati ang ka kuciang Persia punyo Pak Haji. Batua tu?”
“Iyo. Baa tu?”
“Dapek pulo kaba diden kalau wa ang lah tigo tahun pacaran jo kuciang tu. Batua tu?”
“Minggu muko baru pas tigo tahun. Baa tu?”
“Ado pulo den dapek kaba kalau wa ang pacaran pulo jo anak Cigak punyo Cimporong. Batua tu?”
“Iyo! Tapi, apo masalah e sabana e ko?! Bajaleh-jaleh selah lai, Mak!” Muak lo paja anjiang tu dek nyo.
“Lupo ang jo janji ang yo?!” Dasak Mak Datuak.
“Janji nan ma ko?!” Samakin heran paja panjiang tu.
“Wa ang dulu bajanji kalau wa ang ka samo-samo jomblo jo den. Ang dulu mangecek an kalau wa ang akan mamiliah iduik jomblo saroman wak den kini. Lah sanang pulo ati den dek dapek kawan. Kironyo wa ang ndak jomblo doh! Ang padian se den jadi urang jomblo di kampuang ko surang!!! Ndak bakawan den lai!!!”. Tabik tangih Mak Datuak dek manahan-nahan parasaian.
“Ha? Ndak bantuak itu bunyi janji den doh! Nan aden kecek an: Bialah den jomblo sampai kiamat daripado pacaran jo manusia. Rancak maurus parangai binatang den lai daripado maurus parangai manusia!” Jawek anjiang tu agak malunak saketek dek mancaliak Mak Datuak taisak-isak manahan tangih.
“Kan samo se tu nyo! Inti e wa ang janji ka jadi jomblo se taruih!” Lah tabik se rabo Mak Datuak sakali.
“Beda, Mak! Intinyo: Kalau ado binatang nan nio jo den, aden nio pulo. Tapi kalau ado manusia nan nio jo den, labiah rancak den jomblo bantuak Mak Datuak lai!”
“Samoaaa se tu nyo! Kalau jomblooo yo jomblo! Manga harus ang bedakan pulo binatang jo manusiaaa!” Bentak Mak Datuak samakin mangareh.
“Kalau diden beda!”
“Kalau diden samo!”
“Tu baa nan katuju dek ang, Tuak?!”
“E pantek yo! Aden lo ang kareh-karehan! Apo nio ang ha?!”
“Ma tau den, den anjiang!” ***
Ilustrasi oleh @teawithami
