“Ba a Da Cimp? Lah manakua se ayam tu mah,” kecek Jon Ladiang ka Cimporong Batuah katiko paja tu baru sajo taduduak di kadai Datuak Cubadak Kantang. “Duduak bagai den agak sabanta ba a nyo?” kecek Cimporong sambia manyorak an kopi sakarek ka rang kadai. “Siaaaap, Da!” jawek Jon Ladiang tagalak-galak.
“Ang kalau ngecek siap yo lai kancang, labiah lo pado tentara nampak diden. Bahkan alun salasai den mangecek, alah siap kecek ang. Tapi den agiah karajo, ndak ado ciek pun nan lai siap dek ang,” hampeh Cimporong sambia manggusuak-gusuak ayamnyo. “Ha? Aden se nan kanai lai, Da Cimp?” Jon Ladiang taheran-heran. “Indak wa ang do,” solo Cimporong, “iko ha, ayam den.”
“Uda kan bitu. Nan lamo tu basabuik juo, ciek tu karajo den nan ndak salasai nyo, nan lain kan lai sudah diden mah,” jawek Sijon tu galak sengeang sae. “Jadi baa, Da Cimp. Kok buliah den tau, ba a kok lah manakua pulo Aleksander Degrit tu baliak?” Jon Ladiang baliak batanyo.
“Aleksander ma pulo lai ko?” jawek Da Cimp nyo tu. “Ha, bukannyo itu namo ayam Da Cimp kapatang? Lah batuka se namo e?” karuik kaniang si Jon dek batanyo. “Ha kan iyo ndak manangkok ang do yo. Itu bukan namo ayam den, tapi ayam den ko keturunan ayam Aleksander Degrit. Paralu uda ulang-ulang taruih, Diak?” jawek Cimporong Batuah bacampua cimeeh.
“Maafan lah den kok yo bitu. Tapi, masih jadi tanyo diden, salamo ko kaba nan den dapek, ayam Da Cimp ko yo payah bana mancarian lawan samo barek.”
“Ha tu nyo. Syukurlah lai sampai kaba tu ka ang.”
“Kalau sampai, yo lai sampai ka den kaba tu.”
“Tu?”
“Ko yo maaf se Da Cimp ha. Bukan den ndak picayo jo kaba urang, tapi sajauah nan tampak diden salamo ko, tiok pulang sabuang, ayam Da Cimp ko lah teleang se kapalo e nampak di den. Ndak sakali duokali lo mato den mancaliak. Satau den ayam Da Cimp yo nan saikua ko nyoh.”
“Nyo bitu lo mah, Jon. Manang tu jan di tiok galanggang bana, sasakali dinampak an juo ka urang kalau kito lai pernah juo marasoan kalah,” kecek Cimporong Batuah.
“Sasakali?”
“Mukasuik ang?”
“Sakali lai, ko yo maaf Da Cimp, jan berang pulo ka den. Den ko kan lah adiak bana dek uda mah, kok salah tolong uda ingek an, jan masuak an ka ati ndak. Raso-raso diden, ko raso-raso diden ha, tiok uda pulang manyabuang ayam, yo alun pernah sakali juo ayam keturunan Aleksander Degrit ko nan tagak kapalo e lai.”
“Lai subana tiok den pulang manyabuang nan tampak dek ang? Lah pandai lo ang maukua langkah kaki den mah.”
“Kan, jan berang pulo uda ka den.”
“Sasakali bana ayam den kalah nyoh, ang kecek an tiok sabanta!”
“Tiok uda kecek an ayam uda manang, tapi nan nampak diden lain pulo. Kapatang ciek lai lah tempang se sayok ayam tu sabalah. Sabalun itu, hari hangek badangkang tapi ayam tu manggigia kapanjangan se nampak diden. Jauh pulo sabalun tu, lah tamakan kajai pulo ayam tu nampak diden. Labiah jauh sabalun-sabalun itu, lah ka tanah manyanda kapalo e nampak diden…”
“Mangecek juo lah ang taruih, den lakak kapalo ang lai ko yo, Jon?”
“Aden lah minta maaf dari tadi, Da Cimp. Jan berang pulo ka den lai. Kalaupun ayam uda kalah, tapi kan lai masih podo mah.”
“Mukasuik ang?”
“Kalah bana di sabuang, kan lai manang di sorak?” jawek Jon Ladiang sambia mahambua kalua dari kadai Datuak Cubadak Kantang mailak an tarompa, asbak, bakwan, cerek, jo kursi nan malayang ka arah inyo. (*)
Ilustrator: Talia Sartika Bara.
