Tigo hari tigo malam Jon Ladiang lalok bagaluang di suduik rumah, manggigia-gigia sajadi-jadi e sapanjang hari, yo bana saroman sudah kanai sapo dek antu balawu. Tapi itu cuma icak-icak sae. Basingajo bana dek nyo babuek parangai bantuak tu supayo diparatian dek amak e. Cuma sakali se amak e mancaliak dari suduik dapua, sudah tu dipadian se dek amak e lai. Siap tu ndak peduli se amak e lai. Dek indak diacuah an juo dek amak e surang, dielo e lapiak aleh lalok tu ka tangah rumah, tampek amak e biaso lewat ilia-mudiak dalam rumah. Walaupun lah agak mahambek jalan, amak e tetap se acuah ndak acuah. Katiko amak e sadang lewat di dakek e, Jon Ladiang langsuang icak-icak mangigau maluluang-luluang, supayo tabik cameh amak e, tapi amak e diam-diam sae. Dek karano amak e tetap ndak acuah saketek pun juo, Jon Ladiang mancubo pulo icak-icak mangigau mangecek jo urang-urang nan alah lamo mati. Tiok kali mangigau-gigau bantuak tu, amak e tetap hanok-haniang sae.
“Jagolah ang lai. Jan babuek-babuek pulo parangai ang lai. Lah muak lo den mah.” Akhir e habih juo saba amak Jon Ladiang mancaliak parangai anak e.
“Yo bana sakik den mah, Mak. Lah labiah tigo hari den mandamam manahan sakik, baru nampak dek amak kini.” Jawek Jon Ladiang taputuih-putih suaro e bantuak urang ka mati bisuak. Siap tu nyo bae pulo batuak sajadi-jadi e bia ibo ati amak e ka inyo.
“Alah tu, jagolah ang lai. Den siram ang jo minyak angek ko beko lai!” Sorak amak e dari dapua.
“Bantuak iko bana parasaian den. Sabana malang iduik den ko mah. Mati selah den lai.” Samakin maibo-ibo Jon Ladiang mangecek sambia icak-icak ciek-ciek tingga angok e lai.
Dek mancaliak samakin batambah-tambah parangai Jon Ladiang, bajalan amak e dari dapua ka tampek lalok Jon Ladiang di suduik rumah. Dek mandanga suaro amak e bajalan mandakek, Jon Ladiang samakin manjadi-jadi batuak e. Basingajo bana bunyi batuak e bantuak urang ka muntah darah.
“Kecek an selah apo nio ang. Jan icak-icak sakik bantuak itu juo lai. Beko yo bana diagiah sakik dek Tuhan lai takao dek ang, ha?” Hariak amak e.
“Kalau den sabuik an nio den, lai ka amak tolong den.” Kecek Jon Ladiang dari dalam salimuik.
“Lai. Tapi cogok an lah muko ang tu dulu. Ang campak an lah salimuik ang tu sakali ha. Lah baun anjiang mah. Lai jadi ang cuci salimuik ko patang? Kan lah den kecek an, katiko hari lai hangek badangkang ko, rancak ang cuci salimuik jo baju-baju ang nan baungguak tu ha. Sabanta lai basarang ula di dalam e mah.”
“Mak, bekolah bahas salimuik ko mak. Lai ka den cuci nyo. Bajanji lah amak dulu ka den, lai ka amak tolongan den?”
“Apo nio ang?”
“Nio den masih nan patang tu juo baru.” Jawek Jon Ladiang mancogok an saketek kapalo e dari dalam salimuik.
“Nio nan ma tu? Kandak ang dek banyak, ndak tau den ma nan patang tu do.”
“Amak icak-icak lupo bantuak itu taruih.”
“Yo bana ndak tau den.”
“Nio nan patang juo baru nyo, Mak.”
“Eee habih ari den bantuak iko mah, ang batele-tele sae. Den ka mamasak bagai ha.” Kecek amak e sambia malangkah ka arah dapua.
“Paja tu juo diden nyo, Mak. Tolongan lah den ciek ha. Kecek an ka amak paja tu kalau den nio jo anak e. Lah manyasak bana raso e di dado den, ndak takatoan diden lai doh.” Kecek Jon Ladiang mambana-bana sambia manutuik kapalo e baliak jo salimuik. Dek mandanga bantuak tu, babaliak amak Jon Ladiang ka tampek anak e tu.
“Ka sia ang katuju? Anak Pak Haji tu juo baru? Kan lah den kecek an, anak Pak Haji tu yo bana gadih rancak, baru tamaik kuliah di Padang, sabanta lai ka jadi guru pulo inyo lai. Ang kok katuju jo anak urang, caliak-caliak banalah roman ang dulu. Malu den mahonyok an ang ka Pak Haji tu mah.” Jawek amak Jon Ladiang yo sabana heran.
“Yo amak cubo-cubo selah dulu. Ma tau lai nio nyo jo den. Minggu kapatang ndak sangajo den srobok jo anak Pak Haji tu di pasa. Den sapo, kiro e lai dijawek e. Yo sabana manih bana galak e. Raso-raso ka lai pulo nampak diden.”
“Ma pulo bisa cubo-cubo, Jon. Kaji bagarah se ang mah.”
“Tolonglah den mak ha. Alah hampia ampek puluah umua den, alun juo den babini lai. Cubolah mak tanyo ka induak e dulu. Beko banyak pulo urang datang ka rumah Pak Haji tu lai. Ndak taragak bagai amak manggendong-gendong cucu?”
“Kalau manggendong cucu tantu nio bana den. Dari dulu den sasak an supayo capek babini lai. Tapi kalau ka anak Pak Haji tu yo ndak talok den mambaok ang doh. Beko ditanyo e lai sumbayang wa ang, apo ka den jawek?”
“Kalau soal sumbayang tu bialah Tuhan se nan tau. Manga itu pulo nan disabuik-sabuik an, Mak.”
“Ma pulo bisa bantuak tu dek ang. Beko ditanyo pulo dek Pak Haji tu apo karajo ang, a ka den kecek an? Katuju dek ang den kabaduto, ha?”
“Yo kalau lai nio nyo jo den, tantu lai sumangaik lo den mancari karajo dek nyo.”
“Ang yo samo jo apak ang mah. Ndak den doh. Bialah aden se nan takicuah dek apak ang. Anak Pak Haji tu jan pulo lai. Beko lah kuruih anak Pak Haji tu dek karajo surang, ang malah mancari bini baru, samo bantuak apak ang ka den.”
“Astaga. Lai ado karajo den nyo. Bukannyo ndak ado samo sakali. Tingga manunggu hari e se lai nyo. Ndak yakin baa amak jo den koh.” Kecek Jon Ladiang maibo-ibo.
“Ndak pernah nampak diden ang pai karajo doh.”
“Kan bulan kapatang den ado karajo mah. Den balian bagai amak baju kuruang untuak amak pai baralek ka tampek-tampek urang mah.”
“Kalau karajo jadi tukang sorak bantuak nan sudah-sudah ko ndak yakin den doh. Nan den mukasuik tu karajo tetap.”
“Kan lai banyak pitih den dek nyo mah.”
“Ndak soal itu doh. Ado hal nan ndak den suko sabana e. Dek ang samakin acok jadi tukang sorak, mulai dari tukang sorak anggota DPR sampai tukang sorak calon gubernur, den yo bana ndak nio kalau sifaik asli tukang sorak tu tabaok dek ang sampai mati. Ndak salamaik iduik ang beko do, Yuang!”
“Sifaik nan ma tu, Mak?”
“Cubo ang pikia-pikia baliak. Samanjak ang jadi tukang sorak, bangkik sagalo sifaik buruak urang minang dalam badan ang tuh. Lah samakin lihai ang basipakak kini. Kalau urang nan ang sorak an tuh babuek salah, ang icak-icak ndak tahu, tibo-tibo pakak se talingo ang. Cubo kalau ado saketek se nan dikarajoan dek urang nan ang sorak an tuh, ang sabuik kama-kama, sampai balabiah-labiah nan ang sampaikan daripado apo nan sabana tajadi. Kan iyo bantuak tu ang kini?”
“Ondeh amak den. Itu kan cuma karajo. Karajo di politik yo memang karajo jadi kacuang. Namo e se kacuang urang, tantu sasuai perintah urang nan ma agiah karajo.”
“Kalau diden itu ndak karajo namo e tu do. Pokoknyo kini ang buktian ka den kalau ang lai serius ka baralek. Tobatlah ang ka Tuhan lai. Bausaho lah ang mancari karajo lai. Ka sia ang nio, pasti den antaan ka situ. Asalkan jan kini ka anak Pak Haji tu.”
“Mak mambana den, Mak. Yo anak Pak Haji tu se nan katuju diden nyo. Kalau lah pai amak ka situ, bajanji bana den ka sumbayang jo ka bausaho. Kini amak kecek an se dulu ka Pak Haji tu den ndak pernah tingga sumbayang dan den alah punyo karajo tetap.”
“Astaga, Jon. Serius ang tuh? Ang suruah induak ang baduto? Mati selah ang lai. Kok ka babini atau ka indak. Ndak arok bagai den ka bacucu tu do. Lah den kecek an dari dulu, jan jadi tukang sorak juo ang lai. Caliak lah kini, lah pandai ang mamakai sagalo caro untuak mandapek kandak ati ang. Ya Allah ya Tuhan, tolong kutuak anak den ko jadi cirik malin kundang!” Tabik tangih amak Jon Ladiang dibueknyo. (*)
Ilusitrasi oleh Teawithami
