Cubadak Kantang

Ma-Asah Pungguang Ladiang

“Apo padok ang kini lai?” tanyo Datuak Cubadak Kantang ka kamanakannyo nan alah tigo hari puta-puta ndak bakajalehan di kampuang. “Itulah, Mak. A rancakka dikarajoan lai,” jawek kamanakannyo.

Datuak Cubadak Kantang ndak tau karajo apo ka disorongan ka paja surang tu. Kalau dikana-kana bana, dalam tigo tahun ko antah bara karajo dicubo dek pajatu tapi ndak ciek pun nan salasai. Disuruah ka sawah, baru tigo hari lah manyarah, “Raso katangga pinggang den, Mak, malakik umua 30 lah rarak tulang den kalau bantuak iko taruih mah,” kecek paja tu ka Mamak e. Disuruah manggaleh ayam teletabis ka pasa, ndak sampai saminggu lah baranti. “Ndak terkaha kalau bantuak iko do, Mak,” bitu pulo kecek paja tu. “Ba a tu? Kan lai laku ayam ang mah,” jawek Mamak e ndak mangarati. “Laku bana, Mak. Tapi bilo den ka kayo dek nyo koh. Laku bana ayam teletabis ko tiok hari, sampai tabanam Minangkabau ko ka dalam bumi, alun ka bisa den mambali onda balap dek nyo lai.”

Sabananyo, paja tu pernah pulo disuruah karajo di rumah makan. Lai agak lamo batahan kiro-kiro sabulan labiah saketek. Tapi, ndak lamo sudah tu, lah babaliak pulo nyo ka kampuang. Tiok ditanyo dek urang baa dek ndak balanjuik karajo, babeda-beda se jaweknyo. Bos nan pamberang kecek e. Gaji nan ndak jaleh kecek e. Bamacam-macam.

Sabalun karajo di rumah makan, pernah pulo paja tu dibaok marantau ka Pakan Baru dek kawan samo sikolahnyo dulu. Mambantu-bantu di bengke oto. Tapi kiro-kiro saminggu lah pulang pulo baliak. Kalau kecek urang, paja tu malarian piti kawan e tu. Tapi, ado pulo kecek-kecek urang lain, paja tu ndak karajo di bengke sabana e, tapi jadi kurir ganjo. Katiko ditanyo bana ka amak jo apak e ka inyo, jawek e cuma: “Jan dangan kecek urang lai. Memang ndak masuak dek pangana den karajo tu lai.”

“Den raso lah sagalo karajo basorongan ka ang mah. Ndak dapek aka diden lai kini. Kok bakirok se ang lai baa?” kecek Datuak Cubadak Kantang. Mandanga itu naiak pulo spaning kamanakan e tu, “Basuruah bakirok ba a den ko?” jawek e agak mangareh. “Ndak ado nan bisa den tolong lai. Kalaupun ado karajo, ciek nan tabayang diden kini lai.” Mandanga itu langsuang tagak talingo kamanakan e tu sakali. “Apo tu, Mak? Agiah den karajo nan lai talok dek badan den dan lai tajangkau dek utak den,” kecek e.

“Ma-asah pungguang ladiang, lai takao dek ang?” batanyo Datuak Cubadak Kantang baliak.

“E yayai yo. Karajo gilo tu Mak.” Jawek kamanakan tu. “Karajo gilo, kecek ang?” pinteh Mamak e. “Kalau dipikia-pikia bana, justru itu nan harus ang karajoan talabiah daulu.”

“Ba a dek bitu pulo?” jawek si kamanakan.

“Ma-asah mato ladiang tantu bukan karajo mudah, apolai ma-asah pungguang ladiang.”

“Kalau mato ladiang masih bisa diasah, manga pungguangnyo lo nan diasah?” Jawek si kamanakan.

“Supayo ang paham, asa lai basungguah-sungguah, pungguang ladiang se diasah bisa jadi tajam. Apolai kok manusia.”

“Baruak se kalau diaja, bisa kajadi pamanjek karambia, kunun kok manusia. Samo pulo jo itu, Mak?” Sambuang kamanakan nantun.

“Ha, kan lah mulai cadiak utak ang kini tuh!” ***

Ilustrator: Talia Bara

Related posts
Cubadak Kantang

Penyair Anjiang!

Cubadak Kantang

Anjiang Jon Ladiang Ditahan Rentenir

Cubadak Kantang

MATI ANJIANG!

Cubadak Kantang

Ota Ndak Sampai

Tinggalkan Balasan

Alamat email Anda tidak akan dipublikasikan. Ruas yang wajib ditandai *